Kompletnie zmęczone (dniem i życiem) siedzimy z Alicją na dachu. Obserwujemy niebo, pochłaniamy tę ciszę zewsząd i rozmawiamy. Od paru dobrych godzin. Dochodzi północ, a lekkie napoje wyskokowe mieszają się wraz z szybko wypowiadanymi słowami. W głowie kręci mi się coraz bardziej, ale nie przyznam się, że tracę grawitację. Trzymam się kurczowo parapetu, żeby przypadkiem nie spaść. Uroki nie-picia.

  Alicja to moja najbliższa przyjaciółka. Trochę nawet bardziej internetowa, bo większość czasu się nie widzimy. Mieszka we Francji, ale z pochodzenia jest Polką (i uwielbia wszystko, co polskie - głównie grześki). Poznałam całą jej rodzinę w zeszłym roku. Łącznie z psem, do którego Alicja ma największy sentyment i najczęściej o nim opowiada. Polubiłam ich od momentu kiedy to po raz pierwszy mnie wyściskali (na przywitanie). Niesamowicie otwarci ludzie, twórczy, utalentowani muzycznie. Poza tym, tata świetnie gotuje (jest Hiszpanem, czego chcieć więcej niż cieplutkich empanadas de queso?), mama zaś jest miłośniczką starego kina i sztuki. Myślę, że Ala otrzymała od nich wiele dobrego, wiele też sama musi uczyć się o sobie każdego dnia. Jest na tyle ważną osobą w moim życiu, że postanowiłam poświęcić jej post i zadać kilka pytań, na które (z drobnymi problemami językowymi) odpowiedziała.

  Nie wszyscy wiedzą, że masz obsesję na punkcie kinematografii. Filmy mogłabyś oglądać całymi dniami, a twoim rekordem (z tego, co dobrze pamiętam) jest 7 filmów pod rząd. Skąd wzięło się takie zamiłowanie do starego kina?

- Mama zawsze zabierała mnie tam, lubiłam to. Kilka lat temu na lekcji hiszpańskiego oglądaliśmy film Almodovara, którego już wcześniej wielokrotnie widziałam, ale od tego momentu zaczęła się moja pasja. Zaczęłam szukać informacji w internecie, czytać, analizować bohaterów aż natknęłam się na filmy z Penelope Cruz, w której od razu się zakochałam. Od tego momentu obejrzałam każdy film z jej udziałem. Kiedy już siedzę w domu i oglądam - nie myślę o niczym. Jestem w stu procentach skupiona na filmie i to mi się podoba.







Aż tak nie podoba Ci się współczesny świat?

- W tym świecie dzieją się straszne rzeczy. To bardzo mnie wzrusza, czuję się bezsilna. Często o tym myślę, piszę teksty. Muzyka jest dla mnie ważna, ale to zupełnie co innego niż film. Pisząc, musisz wylać emocje, oglądając po prostu odcinasz się od tego.








Czy jest książka lub właśnie film, po której przeczytaniu miałaś ochotę zmienić swoje życie?

- Gdybym miała wybrać książkę, to ''Charlotte'' Davida Foenkinos - biografia niemieckiej malarki Charlotte Salomon, która miała bardzo ciekawe życie, a film - "Anesthesia". Film ten uczy znaczenia życia przedstawiając problemy prostego człowieka. Opowiada o kilku rodzinach, które tak samo zmagają się z chorobami, depresją, narkotykami i kłamstwami każdego dnia.





  A Ciebie co najbardziej motywuje w życiu?

- Muzyka! Kiedy jej słucham, gram czy śpiewam to czuję się jakbym była tylko w mojej głowie, jak gdybym wyszła z życia. Terapia, która nigdy się nie skończy, bo muzyka będzie istnieć zawsze. Odnajduję w niej najwięcej radości i satysfakcji.





Jest taka rzecz, bez której nie wyobrażasz sobie dnia?
- Śpiewanie, które jest już automatyczne.

Może chciałabyś podzielić się ulubionym cytatem na zakończenie?
- "Life happens there is no point in being upset or down about things we can't change or control" - słowa Amy.